Niniejsza publikacja nakreśla szkic definicyjny stresu; ukazując jego strukturę, wskazuje na jego źródła wynikające ze specyfiki bycia matką dziecka z niepełnosprawnością intelektualną. Dokumentuje także przykłady wypowiedzi matek, stanowiące ilustrację dla omawianych zagadnień. Jawi się jako fundament nakreślający zarys duchowej terapii przeznaczonej dla matek dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Intencją autora jest jej prezentacja, stanowiąca jeden z wielu sposobów podejścia terapeutycznego do tej grupy osób. Publikacja składa się z sześciu rozdziałów. Trzy pierwsze stanowią teoretyczny fundament opracowania. Zawarte w nich informacje odnoszą się zarówno do ogólnych twierdzeń z zakresu doświadczania stresu w życiu człowieka, jak i permanentnego stresu doświadczanego przez matki dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Rozdział czwarty zawiera opis założeń metodologicznych oraz charakterystykę badanej populacji. Piąty rozdział stanowi prezentację uzyskanych wyników badań. Dokonano w nim próby charakterystyki ról badanych matek, jakie przyjmują one na siebie w związku z opieką i wychowaniem swoich dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Rozdział ten zawiera narracje badanych matek oraz ich wieloaspektową analizę w aspekcie doświadczanego stresu. W rozdziale szóstym przedstawiono fundamentalne założenia autorskiej koncepcji terapii dedykowanej matkom dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, wskazując na aspekty warunkujące jej powodzenie. W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować osobom, które przyczyniły się do powstania tej monografii. Przede wszystkim matkom, biorącym udział w badaniach, które — pomimo zmiany imion — odnajdą w tekście swoje wypowiedzi. Wolontariuszom, którzy zebrali dane, nanosząc swoje uwagi i spostrzeżenia. Personalnie — dr Elżbiecie Marii Minczakiewicz za inspirację i krytyczną ocenę moich pomysłów oraz panu mgr. Krzysztofowi Stawickiemu za liczne konsultacje, motywowanie do podejmowania wyzwań, pomoc przy rozwiewaniu wielu dylematów oraz wsparcie techniczne. Publikację adresuję do matek dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, zarówno tych, których wypowiedzi cytuję w tekście, jak i tych, które czytając tekst, odnajdą w nim przykłady niemal zaczerpnięte z własnego życia; terapeutów, licząc na to, że zyskają inspirację dla swojej pracy, poszerzą warsztat kompetencji; wszystkich zainteresowanych, mając nadzieję, że niniejsza publikacja stanowić będzie uzupełnienie naukowego dyskursu nad spektrum metod terapeutycznych i ich skuteczności.