Kochani! Oddaję w wasze ręce bestsellerową serię „Pamiętnika nastolatki” w nowej odsłonie. Seria ta połączyła wiele czytelniczek w pary, niektóre zakończone zaręczynami, czy też małżeństwem. Dzięki niej zawartych zostało mnóstwo przyjaźni, które trwają do dziś. Wychowały się na niej całe pokolenia dziewcząt. Wymagała jednak odświeżenia. Dlaczego? Zmieniły się portale społecznościowe z których korzystacie. Zostały zlikwidowane gimnazja, zmieniły się realia życia w wirtualnym świecie. I to należało zmienić. Co pozostało w tej serii takie samo? Emocje, uczucia, miłość, przyjaźń, zazdrość, złość, smutek, cała gama tych emocji! Prawdziwa pozostała cała historia! Ta seria została oparta na życiu realnych osób. To się nie zmieniło. W tej serii będziecie podążać śladami osób, które istnieją naprawdę. Przed wami aż cztery części połączone w jeden tom! Pamiętam niecierpliwość dziewcząt, które na każdą kolejną część czekać musiały pół roku! Kolejne cztery części znajdą się w tomie drugim. Zachęcam więc do wejścia w świat pełen emocji i miłości, bo „miłość jest czymś najpiękniejszym na tym świecie”

Od autorki Kochani! Oddaję w wasze ręce już drugi tom bestsellerowej serii: „Pamiętniknastolatki”. W nowej odsłonie! Historie, o których przeczytacie wydarzyły sięnaprawdę! Bohaterowie, emocje, uczucia, miłość, zazdrość, przyjaźń, smutek, całagama tych emocji pozostała bez zmian. Prawdziwa pozostała cała historia.To co należało zmienić, to głównie social media, nazwy komunikatorów i portalispołecznościowych. Nie ma też już gimnazjów.Drugi tom, podobnie jak pierwszy zawiera w sobie aż 4 książki. Pamiętamniecierpliwość dziewcząt, które na każdą kolejną część musiały czekać pół roku!Seria „Pamiętnik nastolatki” uczyniła wiele, wiele dobrego. Połączyła wieleczytelniczek i czytelników w pary, często zakończone małżeństwem, czyzaręczynami. Dzięki niej zawartych zostało wiele przyjaźni, które trwają do dziś.Chciałabym w tym miejscu podziękować Piotrowi, mojemu mężowi, za to, że poprostu jest. Za jego miłość, troskę, oddanie, pomoc i czas. Poświęcił mnóstwoswojego czasu, by ta uwspółcześniona wersja ,,Pamiętnika nastolatki” mogła sięukazać w formie e-booka. Pomaga mi zresztą cały czas. Piotr, dziękuję.Beata Andrzejczuk

Od autorki Zacznę od przedstawienia moich bohaterek, gdyż wydaje mi się to istotne, a później kilka słów o tym jak powstała powieść. Natalia – 31 lat. Była stewardesa. Z powodów zdrowotnych, nie może aktualnie wrócić do swojego zawodu. Po rozwodzie. Bierze życie pełnymi garściami. Jest w związku z Kubą, komisarzem z wydziału kryminalnego. Natalia żyje tu i teraz. Nie planuje przyszłości. Klaudia – 31 lat. Pracownica stacji paliw. Przeciwieństwo Natalii. Wyalienowana. Pogubiona we współczesnym świecie. Nie prowadzi życia towarzyskiego. Nie ma przyjaciół. Bezskutecznie walczy z nadwagą. Będąc w związku z Szymonem zakochuje się bez pamięci w koleżance z pracy. Od tej pory poszukuje miłości wyłącznie wśród kobiet. Lena – po pięćdziesiątce. Artystyczna dusza. Spełniona życiowo i wciąż się spełnia. Jest w szczęśliwym związku od wielu, wielu lat. Mężatka. Ma 29-letniego syna Mateusza. Czego chcieć więcej? Lena poszukuje harmonii i spokoju. Okazuje się to niezmiernie trudne. Lenka bywa bezradna w związku z tym, jak boleśnie doświadcza ją życie. Prywatnie ciotka Klaudii. ,,Pokolenie Milenium” to historia trzech kobiet. Kobiet, które różni wszystko: osobowość, wygląd, zasobność portfela, zainteresowania a nawet orientacja seksualna. Wszystkie pragną jednak miłości i harmonii w życiu. To powieść zdecydowanie New Adult. Nie polecam młodszym czytelniczkom z uwagi na wrażliwość, na fakt, że dopiero wkraczają w dorosłe życie, że powinny obcować z pięknem ojczystego języka, a w tej powieści jest sporo wulgaryzmów. Powieść jest oparta na prawdziwych wydarzeniach, tak jak lubię. Jedna z bohaterek poprosiła mnie, by opowiedzieć jej historię. Tylko wiecie, jak to jest? Gdy ktoś mnie prosi to ma nadzieję, że będzie kolokwialnie mówiąc gwiazdą, pozytywną bohaterką, że ukażę w książce same jej zalety, że będzie błyszczeć. Nie ma w tym nic złego. To ludzkie, ale ja pisząc książkę nawet opartą na prawdziwych wydarzeniach przedstawiam historię, owszem subiektywnie, bo widzianą moimi oczami. Wprowadzam prawdziwe dialogi, które słyszałam, które czytałam w postaci: wiadomości, SMS-ów. Tutaj kierowałam się opowieścią jednej z bohaterek, ale miałam też to szczęście poznać osobiście jej partnerki i osoby z jej życia. Ich spojrzenie na te same sytuacje bywały czasem diametralnie różne. To co zdążyłam uwzględniłam w ,,Pokoleniu Mielnium”. Wiele rzeczy wydarzyło się jednak już po napisaniu książki. Również w tym czasie odbyło się wiele rozmów. Być może teraz „Pokolenie Milenium” wyglądałoby inaczej? Powieść jest więc zapisem tego, co działo się wówczas, rozmów wtedy odbytych i tego, czego sama doświadczyłam w kontakcie z bohaterkami i osobami z ich otoczenia. I to jest przedstawione moimi oczami. Każda książka nawet oparta o prawdziwe wydarzenia to jednak opowiedzenie historii i uzupełnienie jej fikcją a nawet pomieszanie prawdy z fikcją. I o tym musicie również pamiętać. Imiona rzecz jasna zostały zmienione.

WIECZNA JEST TYLKO PRAWDA! Mecenas Eryk Bekas wie o tym doskonale. Mimo to jest wierny swoim klientom i „co do zasady” nie zadaje sobie trudu dochodzenia prawdy. Dla niego, wymierne znaczenie ma tylko sukces na sali rozpraw. Podobnie jest w sprawie włamania Soni R. do atelier uznanego malarza… do czasu, gdy nieoczekiwanie sukces na sali rozpraw staje się zaczątkiem rywalizacji o uczucia ukochanej kobiety, a ostatecznie grą o najwyższą stawkę – JEJ ŻYCIE. Mecenas Bekas musi poznać prawdę!

Angielski szlachcic Milord Welly spokojnie płynie statkiem z Jamajki, z nadzieją na szczęśliwy powrót do Londynu, gdy nagle gwałtowny huragan rozbija statek u wybrzeży Karaibów. Zdesperowany Anglik, nie widząc żadnych szans na ocalenie, rzuca się w otchłań morza. Dryfując ostatkiem sił na skrawku urwanej z tonącego statku deski, cudem ledwo żywy dopływa do wybrzeży wyspy, na której spotykają go niezwykłe przygody wśród tubylców nazywanych Karaibami i …kanibalami. Odnaleziony przez Lolottę i Fanfana – dwoje ubranych w skóry wydr dzieci niespodziewanie rozpoczyna zupełnie nowe życie wśród czających się niebezpieczeństw dzikiej natury obfitującej w pułapki zastawiane przez najbardziej trujące gatunki fauny i flory, o których ówczesny Europejczyk miał nikłe pojęcie.

Listy Markizy de Pompadour tłumaczyłam z ogromną pasją i niedowierzaniem, że nikt jeszcze nie podjął się przetłumaczenia ich na język polski, biorąc pod uwagę ich historyczną wartość. Listy były pisane w latach 1746-1762, spośród setek wybrałam 24, które stanowią treść tego audiobooka. Gdy po raz pierwszy je czytałam, byłam zdumiona, że markiza, której przyklejono etykietę z napisem: „metresa króla Ludwika XV” była przewidującym strategiem i politykiem, w pełni zaangażowana w sprawy swojego kraju, a w powszechnej opinii niesłusznie kojarzona jedynie z królewską alkową. Prowadziła ożywioną korespondencję z najznakomitszymi postaciami swojej epoki i miała rzeczywisty wpływ na politykę ówczesnej Francji. Z tych listów wyłania się skomplikowana postać o wielkiej bystrości umysłu, przenikliwie prowadząca negocjacje z marszałkami, generałami i książętami, przeciwna nadmiernym apetytom i żądzy stanowisk czy przywilejów. Z drugiej strony czuła i wrażliwa przyjaciółka dam dworu, wymagająca matka besztająca swoją córkę za wyniosłość, czy wreszcie udręczonaintrygami dworu kobieta o niespotykanej wrażliwości. Pisała z Wolterem, Diderotem, Monteskiuszem i Richelieu. Miała swój duży udział w krzewieniu literatury i nauki a należy pamiętać, że w tamtych czasach było to trudne zadanie, stojąc pomiędzy nieugiętym w swych żądaniach duchowieństwem kwestionującym nowe prawdy nauki a próbującym znaleźć na tej płaszczyźnie kompromis Ludwikiem XV. Fragmenty: Z listu do Diderota: „Panie, nie mogę nic zrobić w sprawie Słownika Encyklopedycznego: mówi się, że w tej książce są maksymy sprzeczne z religią i autorytetem Króla. Jeśli tak jest, należy spalić książkę: jeśli tak nie jest, należy spalić oszczerców. Ale niestety to są Eklezjaści, którzy Pana oskarżają, a oni nie chcą się mylić. (…)” Do księcia de Mirepoix, 1755 r.: „Jest Pan Ambasadorze, czarującym korespondentem dla kobiety, ale obawiam się, że nie jest Pan wystarczająco czujny, by obserwować ruchy Anglików. Wydaje się oczywiste, że mają w perspektywie jakiś wielki plan: robią wielkie zbrojenia we wszystkich swoich portach; wysyłają do Ameryki wojska i amunicję wszelkiego rodzaju. Nadzwyczajne jest jednak to, że we wszystkich swoich depeszach powtarzasz bez ustanku, że król Anglii jest zawsze naszym przyjacielem i że nie ma wobec nas żadnych złych intencji. Wiesz lepiej niż ja, że cały sekret polityki polega na kłamaniu w odpowiednim momencie, a królowie mogą kłamać jak inni. (…)"

Basia Rychlewska nigdy nie powinna być bohaterką powieści. Jest zbyt nudna bojaźliwa i przewidywalna. Dlaczego ta historia przydarzyła się właśnie jej? Podczas wycieczki Basia gubi się w chorwackich górach i mimo desperackich prób odnalezienia samochodu męża, trafia jedynie na dziwnie zachowujących się pracowników odrestaurowanej twierdzy. Poznaj moją debiutancką powieść o miłości, która zawsze przychodzi we właściwym czasie i nie przeszkodzi jej nawet jeśli on urodził się pięćset lat przed Tobą.