27 śmierci Toby’ego Obeda Dwuletni pobyt Joanny Gierak-Onoszko w Kanadzie zaowocował napisaniem znakomitej książki pod tytułem „27 śmierci Toby’ego Obeda”. Jest to reportaż, który powstał na podstawie własnych doświadczeń autorki i jej licznych rozmów z rodowitymi Kanadyjczykami. Masz pewne wyobrażenie o Kanadzie? To, czego dowiesz się z tej książki, może zmienić Twoje zdanie o tym państwie. Bolesna historia kraju Czytając „27 śmierci Toby’ego Obeda”, będziesz mieć najprawdopodobniej wrażenie, że przedstawione historie to fikcja literacka. Dlaczego? Trudno Ci będzie uwierzyć, że wszystko, o czym pisze autorka jest prawdą. Kanada nie jest krajem mlekiem i miodem płynącym. To państwo o tragicznej przeszłości, w którym dochodzi do głosu potomstwo dawnych ofiar. Reportaż Joanny Gierak-Onoszko jest opowieścią o maltretowaniu i wykorzystywaniu tysięcy ludzi. Być może fakty te zburzą Twój model myślenia o tym kraju jako idyllicznym państwie, w którym wszystkim żyje się znakomicie. Dopiero kiedy nie sięgniesz po książkę, okaże się z pewnością, że do tej pory niewiele wiedziałeś o ludziach, którzy zamieszkiwali te tereny przed epoką „białego człowieka”. Walka o przetrwanie dzieci Pierwszych Narodów Autorka w swojej książce ujawnia, jak budowano Kanadę. Co prawda biali nie walczyli zbrojnie z rdzennymi mieszkańcami tych terenów, ale za to zamykali dziesiątki tysięcy dzieci Pierwszych Narodów w szkołach z internatem. To, co działo się za ich murami to bolesna, krwawa karta kanadyjskiej historii. Poznaj ją, czytając „27 śmierci Toby’ego Obeda”.

Mariusz Szczygieł - laureat Europejskiej Nagrody Literackiej i Dziennikarz Roku 2013 – opowiada prawdzie historie o nie ma. Nie ma kogoś. Nie ma czegoś. Nie ma przeszłości. Nie ma pamięci. Nie ma widelców do sera. Nie ma miłości. Nie ma życia. Nie ma fikcji. Nie ma właściwego koloru. Nie ma komisji. Nie ma grobu. Nie ma siostry. Nie ma klamek. Nie ma niebieskich tulipanów. Nie ma nie ma. Rozmówcami Szczygła są ludzie z różnych światów: czeska poetka, ukraiński żołnierz, polska księgowa, albański malarz, izraelska pisarka, a także jego ojciec, z którym autor wybiera się ostatni raz w życiu do Pragi. Nad książką unosi się rada, którą dała autorowi Hanna Krall: „Wszystko musi mieć swoją formę, swój rytm, panie Mariuszu. Zwłaszcza nieobecność”. [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].