Sorting
Source
Katalog zbiorów
(9)
Form of Work
Książki
(9)
Publikacje naukowe
(1)
Status
available
(11)
unknown
(1)
Branch
Biblioteka główna
(4)
Filia nr 1
(1)
Filia nr 2
(7)
Author
Kunicka Anna
(3)
Tołstoj Lew (1828-1910)
(3)
Baran Bogdan (1952- )
(2)
Aries Philippe
(1)
Falski Maciej
(1)
Gately Ian
(1)
Klenczon Wanda
(1)
Leyk Anna
(1)
Minois Georges (1946- )
(1)
Nagel Thomas
(1)
Ochab Maryna
(1)
Szczubiałka Michał
(1)
Vigarello Georges
(1)
Vigarello Georges (1941- )
(1)
Year
2020 - 2025
(1)
2010 - 2019
(7)
1990 - 1999
(1)
Time Period of Creation
1901-2000
(1)
1989-2000
(1)
Country
Poland
(9)
Language
Polish
(9)
Subject
Sens życia
(2)
Antropologia filozoficzna
(1)
Antropologia społeczna
(1)
Ciało ludzkie
(1)
Dzieciństwo
(1)
Dziecko
(1)
Etyka
(1)
Filozofia
(1)
Kultura życia codziennego
(1)
Literatura
(1)
Palenie tytoniu
(1)
Religia
(1)
Szydzenie
(1)
Tematy i motywy
(1)
Tolstoj, Lev Nikolaevič (1828-1910)
(1)
Zgwałcenie
(1)
Śmiech
(1)
Życie
(1)
Genre/Form
Szkice literackie rosyjskie
(2)
Domain
Filozofia i etyka
(1)
Historia
(1)
Literaturoznawstwo
(1)
9 results Filter
Book
In basket
This item is available in 2 branches. Expand the list to see details.
Biblioteka główna
All copies are currently unavailable
Filia nr 2
There are copies available to loan: sygn. 316 (1 egz.)
Book
In basket
This item is available in 2 branches. Expand the list to see details.
Biblioteka główna
All copies are currently unavailable
Filia nr 2
There are copies available to loan: sygn. 94 (1 egz.)
Book
In basket
Ten zbiór filozoficzno-religijnych myśli i aforyzmów Lwa Tołstoja (1828–1910) powstał w ostatnim roku jego życia. Składa się z tekstów uzupełnionych sentencjami innych myślicieli w swobodnej adaptacji autora. Taką metodą Tołstoj stworzył spójną całość stanowiącą jego życiowe kredo i dzieło, które sam bardzo sobie cenił. Choć napisana w ciągu kilku miesięcy 1910 roku, Droga życia jest owocem i ukoronowaniem jego wieloletnich rozmyślań na tematy przede wszystkim religijne, które podjął, gdy swoją wcześniejszą twórczość literacką uznał za błahą. Teraz Tołstoj rozważa kwestie fundamentalne i głosi radykalne rozwiązania w duchu ascezy służącej samodoskonaleniu moralnemu. Nie religia, bo wszelką religię odrzuca, lecz rozpoznawalny przez każdego Bóg kieruje jego zdaniem ludzką drogą życia. A tom zebranych tu myśli ma służyć za przewodnika tym, którzy na taką drogę chcą wejść. Okazuje się ona niełatwa nie tylko ze względu na radykalizm nauk Tołstoja, lecz także z uwagi na tkwiące w nich ekwiwokacje, jakie powstają choćby ze zderzenia ostrej krytyki polityczno-społecznej z ideą powszechnej miłości i altruizmu. Nad wszystkim góruje wszelako żarliwość autora, która w połączeniu z jego geniuszem literackim może przekonać nawet bardzo nieprzekonanych – jeśli nie do praktyki, to przynajmniej do teorii.
This item is available in 3 branches. Expand the list to see details.
Biblioteka główna
All copies are currently unavailable
Filia nr 1
There are copies available to loan: sygn. 1 (1 egz.)
Filia nr 2
There are copies available to loan: sygn. 1 (1 egz.)
Book
In basket
Po sukcesie Anny Kareniny (1877) resztę życia najsłynniejszy rosyjski pisarz i myśliciel Lew Tołstoj poświęcił przede wszystkim na dociekania filozoficzno-religijne. W 1886 roku (kiedy ukazała się jego znana nowela Śmierć Iwana Ilicza) zaczął pisać O życiu, w pewnym sensie kontynuację rozważań ze Spowiedzi (1879; Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2011). I Spowiedź, i O życiu z powodu cerkiewnej cenzury spotkał ten sam los: zakaz rozpowszechniania. O życiu ukazało się po rosyjsku i w przekładach za granicą, a w Rosji dopiero w 1913 roku, już po śmierci Tołstoja, który zmarł w 1910 roku. W tej rozprawce żarliwość i szczerość poszukiwania prawdy o sensie życia sprawia, że autor odrzuca wszelką kościelną dogmatykę, a nawet wiarę, i prawdy o „nieskończonym życiu” szuka w swojej „rozumnej świadomości”. W tym na wskroś religijnym tekście Tołstoj nie mówi w ogóle o Bogu ani o zbawieniu, a jego spekulacje nie mają teologicznego charakteru. Nie można ich też przypisać popularnej w tym okresie na Zachodzie filozofii życia. Sam autor zaliczył te rozważania do najważniejszych swoich pism. Bławatska uznała go za prawdziwego teozofa, a z rosyjskiej Cerkwi został wykluczony.
This item is available in 2 branches. Expand the list to see details.
Biblioteka główna
There are copies available to loan: sygn. 82-4 (1 egz.)
Filia nr 2
There are copies available to loan: sygn. 82-4 (1 egz.)
Book
In basket
Lew Tołstoj, rosyjski klasyk światowej literatury, w latach siedemdziesiątych XIX wieku przeżywał egzystencjalny kryzys, rozważał sens, a właściwie bezsens swojego życia i prawdy szukał w religii, do której wcześniej miał obojętny stosunek. W tym okresie miał już za sobą dwa główne dzieła: „Wojnę i pokój” oraz „Annę Kareninę”. Od kilkunastu lat mieszkał w Jasnej Polanie, cieszył się poważaniem i sławą. Nieortodoksyjne eksperymenty z religią doprowadziły do wykluczenia go z Cerkwi, ale nastąpiło to dopiero w 1901 roku, na razie zaś wynikiem rozmyślań nad sensem życia stał się ich zapis w postaci tej „Spowiedzi”, dokonany w 1879 i 1882 roku, ale z racji niecenzuralności (religijnej) opublikowany dopiero w 1884 roku w Szwajcarii, a w Rosji w 1906. Tołstoj cofa się do podstawowego „pytania życiowego” sformułowanego najprościej, jak to tylko możliwe: po co żyję i co po mnie zostanie? Dramatyczna opowieść o poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie, poruszająco szczera, choć zarazem dzieło pisarza świadomego swej sztuki, ma uniwersalny sens i przemówi także do dzisiejszego czytelnika z innej epoki, innej cywilizacji.
This item is available in 2 branches. Expand the list to see details.
Biblioteka główna
There are copies available to loan: sygn. 82-4 (1 egz.)
Filia nr 2
There are copies available to loan: sygn. 82-4 (1 egz.)
No cover
Book
In basket
This item is available in one branch. Expand information to see details.
Biblioteka główna
There are copies available to loan: sygn. 316 (1 egz.)
Book
In basket
Georges Vigarello od kilku dziesiątek lat realizuje swój zamysł äkulturowej historii ciałaö. Opisawszy je od strony zdrowia (äHistoria zdrowia i chorobyö, Warszawa 2011), czystości i brudu, szczupłości i otyłości, a nawet prześladowania (äHistoria gwałtuö, Warszawa 2010), przygląda mu się teraz jako upiększanemu. Tytułowa äurodaö oznacza tu kanon piękna ciała odzianego. Autor śledzi przemiany w tej mierze od renesansu po dziś. Nie jest to oczywiście prosta historia ubioru, lecz intelektualna historia filozofii upiększania. Kanon tego, äco podoba się w cieleö (twarz, talia, biust, biodra), zależy oczywiście od ogólnej koncepcji ciała i jego miejsca w świecie. Także tu linia biegnie od recepcji urody äobjawionejö przez oświeceniowe ädoświadczeniaö po współczesną kreatywność tworzącą kanon urody dla niej samej: człowiek jako dzieło Boże, jako mechanizm, jako zdrowy organizm wreszcie. To zarazem linia ciągnącego się przez stulecia sporu o doskonałość, którego historyczne rozstrzygnięcia tak nas dziś zaskakują, a czasem nawet przerażają. O tym wszystkim z kunsztem typowym dla francuskich historyków życia codziennego pisze w äHistorii urodyö Georges Vigarello..
This item is available in 2 branches. Expand the list to see details.
Biblioteka główna
All copies are currently unavailable
Filia nr 2
There are copies available to loan: sygn. 1 (1 egz.)
Book
In basket
Tytuł oryginału: "Histoire du rire et de la dérision" 2000.
Wybitny francuski historyk Georges Minois (ur. 1946) zasłynął wieloma monografiami, które zgłębiają zjawiska z pogranicza życia duchowo-umysłowego i codzienności, takie jak samotność, praktyki religijne i zdrowotne, melancholia czy depresja, a w niniejszym tomie śmiech, tj. różne formy „wesołego” życia. Ich ukazana tu historia od starożytności do dziś jest dwuwątkowa. Z jednej strony, autor śledzi historię świąt, karnawałów, różnych odmian zbiorowej zabawy ludności, a z drugiej, zmienny z biegiem dziejów stosunek władz, zwłaszcza kościelnych, do śmiechu i wesołości. Rzecz nie była oczywista i na przykład starożytni uważali śmiech za boski, wyraz najwyższej wolności bogów, ale we wczesnych wiekach chrześcijaństwa uchodził on za domenę diabelską. Jednocześnie średniowiecze pełne było rubasznego śmiechu jako wytchnienia od rygorów doktryny. Jest jeszcze trzeci wątek, niejako filozoficzny, historii śmiechu. To forma reakcji na świat: sceptyczny śmiech Demokryta, kyniczny Diogenesa, satyra, zwłaszcza polityczna, wreszcie czasy najnowsze z dominacją ironii. Dzieło Minois jest tyleż historią co prawdziwą encyklopedią zjawisk społecznych skupionych wokół śmiechu i drwiny. Jak zwykle u tego autora zdumiewają przywoływane przez niego, mało znane fakty z historii, którym towarzyszy zniuansowana kulturowa interpretacja. Na szczęście dla nas historia śmiechu ma szczęśliwy finał i dziś śmiejemy się bez wyrzutów sumienia, nawet jeśli krytycy epoki głoszą, że śmiech dzisiejszych kultur maskuje utratę sensu.
This item is available in one branch. Expand information to see details.
Filia nr 2
There are copies available to loan: sygn. 82(091) (1 egz.)
Book
In basket
This item is available in one branch. Expand information to see details.
Biblioteka główna
All copies are currently unavailable: sygn. 1
The item has been added to the basket. If you don't know what the basket is for, click here for details.
Do not show it again